Yüzde Elli

İsmet İnönü, 5 Temmuz 1931’de TBMM Kürsüsü’nden şöyle sesleniyordu: Bir ülkede namuslularda namussuzlar kadar cesur olmazsa o memleket batar. (...) İnşallah bundan sonra halkın cebinden çalmaya niyetlenenler, durup bir defa daha düşünecek. Bir yerlerde, çaldığımı bilen, buna göz yummayacak cesur birileri var ve gelip yakama yapışabilir, alnıma damgayı çakabilir diye geçirecek içinden. Elbette ki bu korkular da onları durdurmayacak ama kim bilir?.. Belki de halkın cesur çocukları, artık harekete geçme vaktinin geldiğini anlayacaklar. (...) Terörün kökenleri bazen ailenin içinde olabilir. Kaos ortamı hırsızı lider, yolsuzu makam sahibi yapabilir. Herkesin herkesi dolandırmaya çalıştığı bir ortamda, insanlar yanılabilir. Doğru ile yanlışın birbirine karıştığı bir ülkede, hiçbir şeyin siyah-beyaz olmadığı, herşeyin gri ve flu olduğu bir dönemde, terör insanları yeni bir yüzle bulabilir. Naif Vehbi’yi, delifişek Gökhan’ı, kırık Şahane’yi, kırılgan Lerzan’ı, atılgan Seray’ı ve daha nicelerini, böyle bir ortam buluşturabilir...