Yaşamın Diğer Penceresi

Özürlü bir bireyin anne babası olmak çok zor, bunları anlatmak, yaşadıklarımızı anlatmak daha da zor. Benim B’den önce ve B’den sonraki hayatım var, ama hayat devam ediyor, üç çocuğumuz daha var ve yaşamak zorundayız ve B’yi de yaşatmak zorundayız. Hayat derler ya Sürprizlerle ve acılarla doludur , bir gecede hayatım tersine döndü ve bu terse dönmeyi bir yıl anlayamadık, bir yıl sonunda anladık, ama biz bizlikten çıkmıştık. Örneğin, birileriyle, arkadaşlarımla konuşurken gülmem gerekiyordu gülemiyordum, çünkü hep, eğer gülersem Benim çocuğum hastanede yatarken ben gülersem etraftakiler ne der? diye kaygılanıyordum. Ağlamam gereken zamanlarda da ağlayamıyordum, biri gördüğü zaman Hep ağlıyor derler diye, anlayacağınız hep ikilem içinde yaşıyorum. Yapılacak en kötü şey Tanrıya küsmekti.