Bizim annelerimiz İki uçurum arasında doğurdu biziAçılıp kapanan ve hep derinleşen,Dibinde karanlıklar yetişen oynak bir uçurumda.Biz onlara bin uçurum verdikParçalansınlar diye bin kere...Yaşadıkları hayat bir gül yüküydü, hep ağırGoncaları gören bizdik, Dikenlerse bir astardı tenlerinde, hep kanatan.İki uçurum arasında doğurdu annelerimiz biziSorsak onlara, ne denli acıdır dikenin zulmü?Sorsak onlara, ki yeniden doğururlar gülerek bizi.Gözlerinde ve göğüslerinde eski yüklerin dikenli iziAnnelerimiz, kirli bir hayatta temiz ekmeklerle büyüttü bizi.