Saygısız

Olmazsa siz Kafka abiyi okuyun, nasil sevilir o size anlatsin, sakin sakin.“Yanimda yürüyordun Milena, düsünsene, yanimda yürümüstün” diyor bir mektubunda. Nasil güzel yürüyordu degil mi? Nasil güzel atiyordu adimlarini? Nasil sokuyordu ellerini ceplerine? Nasil düzeltiyordu saçlarini? Nasil bakiyordu sagina soluna?  “Bir daha yürür mü dersin?” “Elbet yürür.” “Yok, anlamadin sen Kafka kardes, bir daha yanimda yürür mü diyorum ben.” “Yok sanmam, Milena’yla biz yürümedik bir daha.” “Niye moralimi bozdun ki simdi, o da sevmis gibiydi benle yürümeyi.” “O anda hosuna gitmistir belki, sevmis olsa böyle yapmazdi.” “Sevmemisse, neden sevmis gibi yapti ki?” “Peki, sen bu kadar sevmistin de neden sevmemis gibi yaptin?” “Sevdigimi çok belli edersem kaybederim diye düsündüm.” “Iyi b*k yedin, bak simdi kaybettin.” “Ama öyle deme, sen Milena’ya belli ettin de ne oldu sanki, mutlu mu bitti hikâye?” “Hiç olmazsa hikâye oldu bizimki. Sizinki gibi havada asili kalmadi.” “Hikâye olsa n’olur, Milena abla yaninda olmadiktan sonra.” “Ananinki olur. Milena’yi karistirip durma p*ç.” “Neyse hadi Kafka tutma beni, senin de bir b*ktan anladigin yok.”