Kerbela; Kanayan Bir Yara Gönül Sızlatan Bir Facia

Bir kere Hz. Hasan ile Hüseyin Resûlullah´ın huzurunda oynarlarken Cebrail (as) gelip Hz. Hüseyin´e işaret ederek Yâ Muhammed! Senden sonra ümmetin senin şu oğlunu öldürecektir demiş, bunun üzerine Resûl-i Ekrem teessüründen ağlamış ve çocuğu (Hz. Hüseyin´i) bağrına basmıştı. Sonra Cebrail (as) Yâ Resûlallah! Yanınıza şu toprağı bırakıyorum demiş. Resûl-i Ekrem, toprağı alıp koklamış, bu toprakta gam, gussa, belâ kokuyor! buyurmuş ve Ümmü Seleme´ye hitaben ey Ümmü Seleme! Bu toprak ne zaman kana tahavvül ederse bil ki o anda bu oğlum katlolunmuştur buyurmuş. (Sahîh-i Buhârî Muhtasarı Tecrîd-i Sarîh Tercemesi ve Şerhi, VII, 253.) Ebû Eyyûb el-Ensârî Hazretleri bir gün Resûl-i Ekrem (sav)´ in huzuruna girmişti. O esnada Hz. Hasan ile Hz. Hüseyin onun yanında oynuyorlardı. Hz. Peygamber´e, onları seviyor musun ey Allah´ın Resûlü! diye sordu. Hz. Peygamber (sav) bu soruya şöyle cevap verdi: -Nasıl sevmem! O ikisi benim, dünyadaki reyhanlarımdır. (Zehebî, Siyeru A´lâmi´n-Nübelâ, III, 282; Suyûtî, Tarîhu´l-Hulefâ, s. 188.)