Kader Çiçekleri 5 – Cadı Kazanı

Değirmenli Evin Beyi’nin ölümü, Ballıca’ya bir bomba gibi düştü, yıldırım hızıyla yayıldı. Bu acı haberi duyanlar her şeyi olduğu gibi bıraktılar. Balta kullananlar baltalarını, çapa çapalayanlar çapalarını bir kere daha sallayalım, bir kere daha vuralım demediler. Ekmek yapan kadınlar da her şeyi öylesine terk ettiler. Sadece, harlattıkları ocaklarına birer tas su döktüler. Teknelerdeki hamurları koyunlar, keçiler yedi. İnsanlar suskun ve sessiz, birbirlerine bir şey demeden, bir şey konuşmadan, kavilleşmeden, anlaşmadan akın, akın Değirmenli Ev’e doğru geldiler. Kapı aralıktı. Evde kimseler yoktu. Ağaçların altlarına oturdular, kayalara tünediler. Ağızları bıçaklar açmıyordu. Çocuklar bile çocukluklarını unutmuşlardı. Gözlerini iri, iri açıp, büyüklerin üzüntüden kararmış yüzlerine bakıyor, birbirlerinin kulaklarına; derslerine yardım eden, kitaplar, defterler veren, ayaklarına çoraplar giydiren, ceplerine çikolatalar, şekerler koyan iyi kalpli Değirmenli Evin Beyi’nin öldüğünü fısıldıyorlardı. Tanıtım Metni