Kader Çiçekleri 1 – Şeytanın Pençeleri

Şimdiye kadar gördüklerini, yaşadıklarını benzemese de; daha ağır, daha korkunç, daha ıstıraplı olsa da; bu olayında soruşturmasını yapıp, sonuçlandırmak zorunda olduğunun, bundan kaçışın mümkün olmadığının farkındaydı. Bu farkında oluş onu, kapana kısıldığını ayrımsayıp çırpınan, sağa sola atılmasına rağmen elinden bir şey gelmeyen bir hayvanın çaresizliğinin getirdiği salt bir korkuya, tedirginliğe benzeyen karmaşık fakat güçlü duygulara itiyordu. Yaratılıştan duygan bir insandı. Her ne kadar deneyimlerin getirdiği alışkanlıklarla şerbetlense, ruhunun en hassas yerleri nasır bağlasa, vurdumduymazlığın sorumsuzluğuna sığınarak kendini korumaya çalışsa da; ne yaparsa yapsın; bu tür olaylardan benliğinin derinden etkilenmesine, bir bakıma yaralanmasına engel olamıyordu. Çünkü o güçlü bir sorumluluk duygusu sahibiydi. Bu duyguda ona, yaratılışından geliyordu. Bu etki ve yara, genelde içine girmek zorunda kaldığı olayların vahamet derecesine göre derin ve acıtıcıydı. Bu hassasiyet onun özyapısından geliyordu. Bu nedenle etkilenmemesi, kendini bundan tamamen koruması mümkün değildi. Tanıtım Metni