Kabil ve Seyyahın Zümrütleri

Yollardaydı yeniden. Bu defa ağlarla bürülü kalbinin yerini, temiz ve duyarlı bir hal almıştı. O isyan dolu sözcüklerin havada uçuştuğu uzun ve yorucu yolculukların var olduğu Lokman ile geçirilen zamanların aksine, daha yeni anlıyordu iyi bir amaç uğruna aşılan yol ve çekilen çilenin verdiği eşsiz haz ve tatmin duygusunu. Hiç şikayet etmiyordu bu defa, başında dönüp duran güneşin yakıcı sıcağından ve kuruyan boğazının haykırırca isyanına şahit olmasına rağmen susuzluktan. Sessizce ve kararlı bir şekilde yürüyordu. Yaptığı tüm hatalara, karanlık ve irin dolu geçmişine rağmen umurunda değildi, başına gelmesi muhtemel sıkıntı ve zorluklar. Her şeye göğüs germeye çoktan hazırdı. Tüm ceza ve mahremiyetler, aşılması kolay ve hafif pürüzlerden ibaretti hayatında oluşmasını beklediği ama artık içinde var olan inancın bu güçlü ve azmin doruklarında gezen sıkı kararlılık, her şeye hatta ölüme bile hazır bir inanca sürüklemişti Kabil’i. Gidecek ve Hikmet’i bulacak, her şeyi anlatıp yapmak istediklerini söyleyecekti...