İslam’da İnanç Esasları

Insanin dünyaya açilan bes penceresi vardir: Görme, isitme, koklama, tatma ve dokunma duyulari. Biz maddeyi ve maddenin bazi özelliklerini bu duyularimiz araciligiyla tanimaktayiz. Onlarin emrine telsiz, telefon, mikroskop, teleskop gibi yardimci cihazlar da vermisiz. Buna ragmen maddenin her özelligini tabiatin her sirrini henüz anlamis degiliz. Duyularimiz tabiat varliklarini ve olaylarini idrak ederek bizim için malzeme toplar, islenmek üzere akil mekanizmasina iletir. Fakat her insanin akli ayni malzemeden ayni mahsulü üretmez. O halde her asirda Allah’a inanan büyük kitlelerin yaninda, O’na inanmayan insanlar da olacaktir. Allah’in varligi konusunda ortaya konan deliller kisiye isik tutar, gerçegin yolunu gösterir, hatta gerçege yaklastirir. Ne var ki yine de arada bir mesafe kalir. Bu mesafeyi kapatacak ve gerçege ulasacak olan insanin kendisidir. Son adimi o atacak, son karari o verecektir. Herhalde kulun sorumlulugu, ceza veya mükafati da bu noktadan dogmaktadir.(Arka Kapak)