İntibah

Birbirince sarılmışcasına bağlı ve sevinç verici sevdalı bu iki kalp, mevkinin latifliğine baharın bereketine, seyrin eğlencesine, tenhalığın lezzetine, muhabbetin etkisine ve hallerine dair her ne hissettilerse, birbirine açılarak bildirdiler. Ali Bey’in hınçları; yeni başlamış namuslu bir sevdanın trajik hayallerinden oluşuyordu ve varsayımlarının dehşetini şairane şakacılık, safça serbestlik altında saklamaya çalışıyordu. Mehpeyker’in duyguları ise iyi kabul edilmiş şehvetli bir eğilimin sevinçli zevkleriyle birleşmiş, gönlünün bu mutluluğunu yapmacık bir masumane hafiflik ve gelip geçici bir yalancı utanma ile örtüyordu, Mehpeyker, iki kelimede bir, ömrün lezzetinden bundan sonra pay alacağına dair iç açıcı birtakım sözler söyledi. Ali Bey, o güne kadar Mehpeyker’siz geçen ömrü için hüzünlü hüzünlü yazıklanıyordu.