Hz. Zeynep

Peygamber Efendimizin ilk kızıydı. Birbirlerini çok seven dört kız kardeşin en büyüğüydü. Rukiye, Ümmü Gülsüm ve Fatıma’nın ablasıydı. Peygamberimiz hem onu hem de diğer kızlarını çok sever, yeri geldikçe Kız babasıyım diye övünürdü. Hz. Zeynep, kişiliği ve terbiyesiyle herkesi kendisine hayran bırakan bir hanımefendiydi. İnsanları iyiliğe çağıran bir peygamber kızıydı. İnançlı, sabırlı ve güçlü bir hanımdı. Hayırlı bir evlattı. Vahyin gelişini ilk öğrenenlerden ve ilk iman edenlerdendi. Peygamber Efendimizin yaşadığı tüm sıkıntıların da en yakın şahidiydi. Ve onun en önemli destekçilerindendi. Müşriklerin kötülüklerine karşı hep babasının yanındaydı. Onu teselli etmek, ona yardımcı olmak için elinden geleni yapardı. Hz. Zeynep, her zorluğa katlanan vefalı bir eş, fedakâr bir anneydi. İnancı uğruna, yıllarca eşinden ayrı kaldı. Ancak türlü zorluğa ve hasretle geçen yıllara rağmen hep sabretti. Dua etti. Hayatıyla, sabrın ve duanın gücünü gösteren bir ibret hikâyesi yazdı.