Gümüş Kemerli Kız

İki kişiyi kıskandım ömrümde. Biri Fred Aster, onun gibi dans edemediğim için, öbürü Anton Çehof, onun gibi yazamadığım için. 1950’lerin ikinci yarısında, asistan iken New York Times’ın kitap ekinde Çehof’un İngilizcede yeni yayımlanan bir yapıtı üzerine bir yazı gördüm. Yapıtın başlığı Her Doktorun Anlatacakları Vardır gibi bir şeydi. Çehof’un hekim olduğunu biliyordum, yadırgamadım. Ama bu başlık bana esin kaynağı oldu. Hekim olarak benim de o zaman henüz çok kısa olan meslek yaşamımda anlatacak bir şeylerim vardı ve kuşkusuz ilerde de olacaktı. Hemen karar verdim Ben de yazacaktım. Fakat Çehof’un o kitabını ve o kitap üzerine olan yazıyı okumalıydım. Okursam ya onun beşinci dereceden kötü bir kopyası olacaktım ya da yazmaya cesaret edemeyecektim. O kitabı okumadım ama Çehof’un diğer kitapları beni hep yazmaya yöneltti. Elinizdeki bu kitabım da o yöneltimin ürünüdür. Sanırız biraz değişik olacak..