Ve Türk tarafına geçtiler… Uzaktan gördükleri özgürce dalgalanan o Türk bayrağının tam yanındaydılar şimdi… O an Süleyman ve ailesi için o sadece bir Türk bayrağı değildi. O bir semboldü! O bir müjdeydi! O bir teselliydi! Aynı ağlayan bir çocuğu annesinin teselli etmesi gibi. “Tamam geçti artık; geçti, bitti!” diyordu onlara o bayrak.lt;img src="https://s3-eu-west-1.amazonaws.com/dia/kitadagitim/ckeditor_assets/pictures/53/content_1_original_original.jpg" alt="" height="15" width="15" gt;lt;font size="1" color="white"gt;lt;/fontgt;lt;/imggt;