Mustafa Özbey, günümüz dünyasinda insan iliskilerinde giderek artan siradanlasma, yüzeysellik, güvensizlik, temassizlik sonucu, o güzel “kitap insan”i okuyamayisimiza meydan okuyarak, bir cesaret koymus ortaya. Bize sanki “Ben buradayim, Ma Kirmancime, bu benim hikâyem, beni benden okumayanlar kitabimdan okusun” diye sesleniyor.Aslinda “Erzincan’dan Öteye - Bir Kirmanc Alevi’nin Yasam Yolculugu” kitabinda dile gelenler sadece Mustafa’nin degil, hepimizin farkli yollardan yürürken, degisik kentlerde, ülkelerde yasarken parçasi oldugumuz hikâyeleri gözümüzün önüne seriyor.Çok kültürlü topraklarda el verip el almiyoruz. Tanismiyoruz. Dokunamiyoruz. Temas etmiyoruz. Birbirimizi sadece giyaben taniyoruz. Önyargilarimizla ve güçlülerin, egemenlerin bizi bölen, kutuplastiran üçüncü hikâye anlatimlarina teslim olmus aklimizla, insani kendisinden okuyamiyoruz.