Enoch’un Kitabı

Efsanelere göre Enoch, Adem’in yedinci kuşak torunudur ve Tufan’dan kurtulmayı başaran tek kişi olan Nuh’un da büyük babasıdır. Eski Ahit’in “Yaratılış” bölümünde hakkında çok az şey yazılmıştır: dünyada 365 gün yaşadığı, Tanrı’nın nezdinde adil ve doğru bir insan olduğu, sonra Tanrı onu yanına aldığı için ortadan kaybolduğu. Enoch’un göğe henüz yaşarken alındığı ve ölümün kapılarından geçmek zorunda kalmadığı, onun ismiyle ilişkili çok sayıdaki efsaneye zemin oluşturdu. Enoch’un göğe çağrılma nedeni, ilahi işaret ve tecellilerin ifşa olacağı toplam 366 kitabı hazırlamasıdır. Bu sebeple çok eski zamandan bu yana bilgenin prototipi, inisiyenin ve majisyenin temsili olarak görülmüştür. Efsanelerde tüm çağların ilk yazarı olarak resmedilmiştir. Astrolojinin kurucusudur, peygamberdir ve dünyanın sonunu ve her insanın sonunu bilen bir kahindir. Düşmüş ve kovulmuş meleklerin insanlara açması olası zararlar ve Devler ırkı hakkında konuşan kahin de kendisidir. Geç orta çağda Enoch’u kadim ilahi bilgeliğin bir elçisi olarak gördüler ve onu Hermes ile özdeşleştirdiler. Bugün Enoch Kitabının iki versiyonu bilindiktir: Etyopya ve Slav versiyonu. İlk başta Aramice dilinde yazılı olduğu düşünülen Etyopya versiyonu metnin kadim suretini muhafaza etmekte ve zengin bir içerik sunmaktadır. Slav versiyonu ise tamamen farklı bir kompozisyona sahiptir. Enoch burada yedi gökte gördüklerini anlatır, ki başka bir varyasyona göre bunlar sayıca ondur. Metnin Slav versiyonu, Bogomillerin Gizli Kitabının da temel kaynağıdır. Bu kitap, metnin her iki versiyonuyla birlikte “Yuhanna’nın yalancı İncil’i” olarak da bilinen Bogomillerin Gizli Kitabı’nın yanı sıra Mecdelli Meryem’in İncili’ne de yer vermiştir.