Neylersin be hayat senden çok çektim! Sana inat, düşlerimi büyüttüm Ayın şavkıyla ışırdı gecelerim Şafak sökümünü iple çekerdim Hayali gönlüme düşen hasretim Seninle elbette buluşacaktım Ezelden beri göç çocuğuydum Güneşin peşinden sürekli koştum Güneşi bir türlü tam tutamadım Öz yurdumda, sanki bir mülteciydim Çağın uslu çocuğu da değildim Ne puştluğa ne ihanete kandım Kaç kez öldüm, kaçıncı kez dirildim? Her kuşağın her mevsiminde vardım Kâh vuruldum, kâh asıldım, kâh yakıldım Pes etmedim, direndim, yenilmedim Düşlerimin kanatlarına hep güvendim... lt;img src="https://s3-eu-west-1.amazonaws.com/dia/kitadagitim/ckeditor_assets/pictures/53/content_1_original_original.jpg" alt="" height="15" width="15" gt;lt;font size="1" color="white"gt;lt;/fontgt;lt;/imggt;