Çünkü Sen Duamsın

Akılda, fikirde, gönülde ,arzularda birikmişsin. Dola dola taşan avuçlarımdan, Uçup uçup yâre gitmişsin. Sen içimdeki beni, Yusuf’un kuyusunda diriltmişsin. Korkunun gözlerine mil çekmişsin, Kızgın demirle. Hatta, demiri dahi ellerinde eritmişsin. Firavunu bir kuru asayla dize getirmişsin. Çünkü sen duamsın, sevgiliye uçan kanatsız. Resul’ün tefekkürüsün Nur Dağı’nda. Cebrail’in en hızlı inişinin nedenisin Uhud’a. Gönül dudağımda her dem, kımıltının sebebisin. Tutunuşum, ezelim, bugünüm, ebedimsin. Sen; Nuh’un Gemisinde; Tevhidi simgeleyen, yelkenin direğisin. Kabulünden çok; huzurda sevilen hasbihalimsin. Dersimsin en başta gelen, terbiyem, talimimsin. Gözyaşlarıyla ıslak, makbule geçenimsin. Çünkü sen duamsın, sevgiliye uçan kanatsız. Sen; Hira’dan yeryüzüne dağılan imanımsın. Şehadeti cennette, gül bitiren kanımsın. Çağların kıskandığı, sonsuzluk zamanımsın. Sıratı müstakimde, sabitlenmiş yanımsın. Sen; mekana sığmayanım, mekansız, kainatsız. Çünkü sen duamsın, sevgiliye uçan, kanatsız…