Baudelaire

Sartre gibi büyük bir anlatim ustasi Baudelaire gibi mutsuz, huysuz, bir bakima ilençli bir ozani ele alinca ortaya bir solukta okunan bir yasamöyküsü-deneme çikmis. Ozanin özel yasamindan alinan ögeler; anasina, üvey babasina bakisi; yazinla, siirle, görsel sanatlarla iliskileri; kadin’a besledigi duygular, yari varolusçu, yari ruhçözümcü bir yaklasimla incelenmis. Bir yerde söyle diyor Sartre, Baudelaire için: “Keskin bir bakisin delip geçemedigi tek bir apansiz bilinç yoktur onda. Bizim gibi kisilere, bir evi ya da agaci görmek yetiyor; onlari incelemeye pek daldigimizdan, kendimizi unutup gidiyoruz. Baudelaire kendini hiçbir zaman unutmayan adamdir. Görürken de kendine bakar o, baktigini görmek için bakar; kendi agaç ve ev bilincidir onun gözledigi, nesneler ona ancak bu bilinç araciligiyla, sanki onlari bir cep dürbününden görüyormus gibi, daha solgun, daha küçük, daha az dokunakli görünürler.“
Gerçekten benzersiz bir kisiligin - ya da Sartre’in inancina göre, “kisiligi özgür seçimle olusturdugu yazginin“ çarpici bir anlatimi.
(Arka Kapak)