Hiç gitmeyecek gibi düsündügüm sen, anladim ki gidebiliyormussun. Simdi öyle bir hayat var ki önümde, gülmem mahkûm, aglamam mapus, yasamim ise bir gardiyan. Belki beni hiç sevmedin, ben israrimla seni üzerime aldim, bilemiyorum… Aklima takilan bir soru var ; kokunu duymadan yasayabilecek miyim ? Çünkü noktasi konmus cümle gibi solumami durdurdun sen.Yüreginde toplar bavullarini, sevdalisina yazdigi bu mektubu sikar avuçlarinda ve hasret, üzüntü, aci biletini keser kendine… Yollarin samarini yüzünde hissederek, bilinmezlere dogru, yürür, yürür, yürür…(Tanitim Bülteninden)