A4 Yalnızlığı

Her gece birazcik daha yaziya dönüsünce Bursa omzunu Istanbul’a yasladi. Susan kelimeler gece vapurlarinda yolculugu gözlediler. Dalgalarin–kayaliklara köpükler birakisini izledi bir kiz. Dilini aska yutmus, geceye okumustu. Mavi kalemini gördü uzaklardaki ada. Yazarsa A4 kâgitlarina, yalnizligi gökten yere inecek ve düsü bölünecekti. Yazarsa, herkes bir yarasindan onu ünleyecekti. Bir anda hiçbir seyi kalmamis biri gibi fakirlesti. Sevgili’ye seslenmesi elinin titremesinden, gözlerinin geceye gitmesinden belliydi. Vazgeçmedi. Yilmadi. Mumun yakacak cani vardi besbelli. Çünkü yillar, yârin gidisi gibi acili geçti.Bu aralar bir hareket var. Bakislarinizi sunarsaniz, o kayaliklardan sulara açilmis ucu yanik sayfalar görülüyor. Bir harfinden tutarsaniz sizi de saracak kelimeniz. Yaklasirsaniz deniz kokusunu kalbinize usulca birakacak. Uzaklardan çagiracak yakinliginizi. Yaralariniza gözyasi dostlugu ikram ederken caniniza yoldas olacak. Durmayin dünya kalabaliginda. Tenhaliginiza çekilin. Size sizi dinletecek satirlarla bas basa kalma zamani geldi. Simdi A4 Yalnizligi’nin tam vakti!