“Cemil Kavukçu’nun öyküleri akrabam olur. Kişilerinden, mekânlarından, dertlerinden, dillerinden. Nasıl olmasın? Tek başına kişileri bile yeter. Her biriyle çocukluk, ergenlik, gençliklerinde tanışmıştım. Yetişkinlikleri derken artık emekli olmuştu p ...