İnsanın üstün ruhî mertebelere yükselebilme ya da açık ahlakî zaaflar gösterebilme özelliğine aynı ölçüde sahip olması, tabiatının temel bir niteliğidir. İyilikler karşısında sevinme, beğenme, mutluluk duyma; kötülükler karşısında da üzülme ve nefret ...