“Saat bir: Köydeki son lamba da yeni söndü. Rüzgâr ve yağmur. Aynı yalnızlık, aynı sessizlik. Ve bu sefer engeli aşma ya da tersine çevirme umudu yok. Üstelik hiçbir engel de yok. Hiçbir şey. Tanrım! Nefes alıyorum, geceyi içime çekiyorum, gece ruhum ...