“Vakit, ikindi vakti. Yesrib’in gözü Veda Tepeleri’nde, Önce bir sessizlik, sonra bir ugultu. Ve haykirislar çinliyor çölde, Çünkü Sevgili görünüyor ufukta. Yesrib, Medine-i Münevvere oluyor, Dolunay doguyor Veda tepelerinden. Gül degil, canlar atili ...