Çıkarıp cebimden aynamı Yeni yaşamaklar uyduruyorum bazen Tibet diye sesleniyor biri karanlıkta arkamdan Tam da bir suyu bölüyorken ortasından Çocuktum çocuktum çocuktum Biri iniyordu bana doğru yamaçtan Tam da bir suyu bölerken Sonsuzluğundan