Vaktidir gitmenin zorla durduğun sevmeden
Kırılmış bütün kalemlerin üstüne
Bir musaflı yemin eklenmiş
Yeni bir kalem daha kırarak
Vaktidir gitmenin
Çiçeksiz cehenneminden bir “eh işte” nin
Koynunda sıcak bir ekmek huzuru ile