bir şehir, hüznün denizinde alabora olmuş…
ve o hüznün içinde bir kum tanesi gibi hissederken,
hayat bir deniz misali tüm acılarıyla vurur eskimiş köhne duvarlarıma…
savrulan yaprakların arasında yırtık bir resim misali sürükleniyorum sağ ...