Osmanlı'da Salgın Hastalıklarla Mücadele

Geçmisten bugüne insanligin en büyük afetlerinden biri de köyleri, kasabalari, sehirleri, ülkeleri ve ordulari kisa bir sürede yok eden salgin hastaliklardir. Hayvandan, topraktan, sudan veya insandan insana geçen veba, sitma, tifo, çiçek, kolera, difteri, kizil, kizamik, dizanteri, verem ve grip gibi salgin hastaliklar tarih boyunca toplum hayatini tesirine alarak, demografik, sosyal ve ekonomik sikintilar dogurmus, geçici ve daimi göçlere sebep olmustur. Tarihin gördügü en muazzam devletlerden biri olan ve Anadolu, Rumeli, Ortadogu, Kuzey Afrika, Adalar, Arabistan gibi çok genis bir mekana yayilan Osmanli Devleti de bulundugu cografi konum nedeniyle salgin hastaliklarin tesiri altinda kalmis, seyyahlar, misyonerler, tacirler vasitasiyla gelen bulasici hastaliklara karsi durmak için fevkalade bir gayret göstermistir. Tip Tarihi, sosyal tarihimizin ana omurgalarindan birisidir. Bu sahaya mühim bir katkisi olacagini düsündügümüz ve sahasinda uzman on akademisyen ve arastirmacinin hazirladigi makalelerden meydana gelen bu çalisma bulasici hastaliklarin dünyada ve Osmanli cografyasinda niçin, nasil, nerelere ve kimlerle yayildigi; salginlari önlemek için ne gibi tedbirlerin alindigi ve bunun siyasi, içtimai ve ekonomik sonuçlarinin neler oldugu gibi sorulara cevap olabilecek niteliktedir.