Kırk Hikaye Tek Hakikat Ölüm

Ölüm... Tek nefeste söylenen bir kelime. Soguk, ürkütücü...Hepimize uzaktir söyle bir sorsak. Dilimiz “Yok canim olur mu öyle sey? Gayet yakin.” dese de, kalbimiz “Henüz erken.” der. Hayat bir yolculuktur ve yolun baska bir kapiya açilan yerinin nerede hangi yasta, hangi olayda, hangi zamansizlikta bize gelecegini bilmeden hep yolun o ucu bize çok uzakmis gibi yasariz. Ne dogarken ilk nefesinden sonra son nefesini veren masumiyet simgesi bebekleri düsünüp tefekkür eder ne de aniden kalp krizi ya da beklenmedik bir trafik kazasi geçirip yirmili, otuzlu yaslarda o kapiya ulasan insanlari düsünüp ölümün zamansizligini algilariz. Oysa biliriz ki; “Küllü âtin garîb” yani “Her gelecek yakindir.”. Tipki ölümün nefesinin soguklugu dâima ensemizde oldugu gibi. Ancak korku yok! Çünkü süphesiz bir gerçektir ki; ölüm bir idâm-i ebedî degil, saadet-i ebediyeye açilan bir kapidir ehl-i îman için. Iste o vakit korkumuz izale olur. Ölüm Seb-i Ârus olur.Ölümle küs yasamaya aliskin benliklerimize ölümü dügün günü olarak kabul ettirmek elbette ki o gerçegi tüm hakikatiyle kabullenip o anin zamansizligi ve sonrasini düsündürmek hayli zor olacaktir. Fakat dogumla beliren her baslangiç ayni zamanda bir baska baslangiç olan ölüme atilan adimi temsil etmektedir.Mademki bir an sasmaz ölümün vakti. Mademki biz daha dogmadan tayin edilmistir mevt-i hakiki. Öyleyse en büyük marifettir son nefeste Azrail’e tebessüm edebilmek.40 ölümlü birlesti, size hayattaki tek hakikati takdim etti. Barismamiz gereken ölüm üzerine gönüllerinden süzülen samimiyet kokulariyla mürekkebe dökülen kirk hikâye sundu satirlari okuyacak tüm ölümlü gözlere ve ne zaman duracagini bilmeden atan kalplere.  Yine büyük bir zevkle okunacak eser, siz kiymetli okuyucularimizin gönüllerine sunuldu. Iyi okumalar bu dünyanin fânileri, Maverânin bâkîleri…