İsteyip istemediğimi doğru dürüst bilmediğim , fakat neticesi aleyhime çıkarsa istemediğimi iddia ettiğim bu nevi söz ve fiilerimin daimi bir mesulunü bulmuştum:Buna içimdeki şeytan diyordum , ona yüklüyor ve kendi suratıma tüküreceğim yerde, haksızlığa , tesadüfün cilvesine uğramış bir mazlum gibi nefsimi şefkat ve ihtimama layık görüyordum.Halbukı ne şeytan azizim , ne şeytanı?Bu bizim gururumuzun , salaklığımızın uydurması ...İçimizdeki şeytan pek de kurnazca olmayan bir kaçamak yolu...İçimizde şeytan yok..İçimizde aciz var..Tembellik var... İradesizlik , bilgisizlik ve bunların hepsinden daha korkunç bir şey , hakikatleri görmekten kaçmak itiyadı var...